Style przywiązania to coś, co większość z nas kojarzy z dziećmi. Tymczasem dotyczą one również dorosłych i w konsekwencji określają stosunek osoby do bliskości, sposób radzenia sobie z konfliktami, komunikowania pragnień, potrzeb i oczekiwań.
Możemy przejawiać jeden ze stylów przywiązania: bezpieczny, lekowy lub unikający. Czasami obserwuje się styl lękowo- unikowy.
Styl bezpieczny:
-charakteryzuje go stałość, poczucie ufności
-elastyczne spojrzenie na związek
-umiejętność komunikowania problemów pojawiających się w związku
-zaangażowanie i zależność
Styl unikający:
-wysyłanie mieszanych sygnałów (nawiązuję kontakt, a później długo milczę)
-dbanie o własną niezależność („możemy się spotykać, ale bez zobowiązań”)
-okazywanie lekceważenia („zajmij się czymś poważnym”)
-tworzenie fizycznego i emocjonalnego dystansu w relacji
-podkreślanie granic w związku
-brak zaufania i strach przed wykorzystaniem przez partnera
-bezkompromisowe zasady i sztywne wyobrażenia dotyczące związku
-nadmierne angażowanie się w aktywności poza relacyjne (praca, podróże, uzależnienia)
Styl lękowy:
-pragnienie dużej bliskości
-przesadne próby nawiązywania kontaktu (pisanie, dzwonienie)
-strach przed ewentualnym odrzuceniem
-czucie się nieszczęśliwym, niepewnym jeśli nie jest się z kimś w związku
-stosowanie różnych „gierek” , żeby utrzymać zainteresowanie partnera (próby wywoływania zazdrości, udawanie że jest się zajętym)
-nie wyrażanie problemów, pragnień w oczekiwaniu, że partner sam się ich domyśli
-dużo myśli o związku
-dużo analizy (zwracanie uwag ile czasu partnerowi zajmuje oddzwonienie, czekanie tyle samo czasu z własnym telefonem)
Każdy z nas ma jakiś dominujący styl przywiązania, ma go także nasz partner. Najczęściej dobieramy się uzupełniając wzajemnie swoje potrzeby, tj osoba z przywiązaniem lękowym odnajduje się przy osobie ze stylem unikającym (i odwrotnie). Dwie osoby unikające lub lękowe raczej się nie spotkają.
W kolejnych artykułach przedstawię poszczególne charakterystyki związków.